Biri vardı, biri yoxdu. Bir dana, bir keçi, bir qoyun yoldaş olub yol ilə gedirdilər. Gəldilər çıxdılar bir arxın qırağına, gördülər burda bir əyri söyüd ağacı var. Keçi dırmaşdı söyüdün lap başında durdu. Qoyun da güclə çıxıb bir budaqda durdu. Dana da digər bir budağın üstünə özün sərdi. Bu vaxt bir canavar gəldi çıxdı bura, başın qaldırıb gördü bir keçi, bir qoyun, bir də bir dana ağaca çıxırlar. Canavar baxanda dana qorxusundan özün ağacda saxlaya bilməyib tappıltıynan düşdü yerə. Canavar istədi dananı parçalayıb yesin. O saat keçi ağacdan çığırdı.

Bir zamanlar, yaşıl çöldə Kiçik Tırtıl və Cırcırama yaşayırdı. Hər gün mahnıların müşayiəti ilə birlikdə oynayır, rəqs edir, əylənirdilər. Birlikdə çiçəkdən çiçəyə səyahət edərdilər. Balaca Tırtıl indi böyüməyə başlayanda onun üzərində qəribə tikanların əmələ gəldiyini hiss etdi. Bunu görən Cırcırama dostunu ələ salıb. Balaca Tırtıl bu vəziyyətə üzüldü, amma dostunu çox sevdiyi üçün heç nə deyə bilmədi.

Balaca dovşan Mişmiş yayı çox sevirdi və anası ona yayın tezliklə qaçacağını, soyuq olacağını və yağış yağacağını deyəndə əsəbləşdi və dadlı bir kələm tortu yeməyə belə getmədi. – Yox! Yox və yox! – dedi dovşan anama. “Yayın bir yerə qaçmasını istəmirəm. Qoy bizimlə qalsın. Yay isti, yaşıl ot, günəşli bir gün və əlbəttə ki, dostlarımla oyunlarımdır. Soyuq düşsə və yağış yağsa, nə edim? “Digər dovşanlarla birlikdə Meşəçilik Məktəbinə gedəcəksiniz. Bilikli və ağıllı, məlumatlı bir dovşan olacaqsan. Dovşan məktəb haqqında sonra düşünməyini qərar verib və Yayın getməməsi üçün nə edilə biləcəyini düşünürdü

Biri vardı, biri yoxdu, bir padşahın ölkəsində bir ovçu, onun da bir arvadı vardı. Ovçu çox kasıb güzəran keçirirdi. Bütün dağları, meşələri, çölləri gəzirdi, dolanırdı, ancaq ki, gündə bir quş vururdu. Bu quşu bazarda qəpik-quruşa verirdi, çörək alırdı, arvadıynan yarı qarını ac, yarı qarını tox dolanırdılar. Ovçunun arvadı bir qarın fətirə varlıların qapısını süpürərdi, zibilini atardı. Bəli, bir gün ovçu çox gəzdi, dolandı, ov tapmadı, axırda bir böyük dağın başına çıxdı. Ov axtarırdı ki, birdən böyürdən bir pələng çıxdı.

Uca Tanrı yeri, göyü, dənizləri, çayları, okeanları, dağları, bir sözlə hər şeyi yaratdı. Otlaqları, münbit torpaqları, zümrüd meşələri də o yaratdı... Bu meşələrə gözəllik gətirən quşları, heyvanları da Tanrı yaratdı. Çayları da balıqsız etmədi.